ارتباط بین پوسیدگی دندانی و مصرف داروهای ضد آسم

ژورنال تحقیقات بالینی و تجربی دندان‌پزشکی (Clinical and Experimental Dental Research) در مقاله‌ای نتایج تحقیقی را که بر روی ارتباط آسم و پوسیدگی دندان در دوران کودکی و نوجوانی انجام شده، منتشر کرده است.

این تحقیق بر روی یک گروه آزمایش شامل ۱۳۸ کودک و نوجوان ۲ تا ۱۷ ساله انجام شده که حداقل برای مدت ۱ سال داروهای ضد آسم مصرف کرده‌اند و از سیستم بین‌المللی ارزیابی و تشخیص پوسیدگی دندان برای تعیین وضعیت دندان‌های آن‌ها استفاده شده است. بعد از گذشت ۳ سال، ۵۳ نفر از گروه آزمایش که به آسم مبتلا بودند و ۵۳ نفر از گروه کنترل که داروی ضد آسم مصرف نکرده بودند مورد معاینه‌ی مجدد قرار گرفتند.

در نتیجه مشخص شد تعداد کمتری از کودکان مبتلا به آسم دندان‌های فاقد پوسیدگی داشتند. به علاوه درصد پوسیدگی دندان‌های شیری و دائمی و تبدیل دندان‌های پوسیده به دندان از دست رفته به طور قابل ملاحظه‌ای در آنان بیشتر بود. مشاهدات نشان می‌داد کودکانی که دوز کمتری از گلوکوکورتیکوئید استنشاقی و آنتاگونیست لکوترین استفاده می‌کردند و روزانه شیر و پنیر می‌خوردند، دندان‌های پوسیده‌ی کمتری داشتند.

برای جمع‌بندی می‌توان گفت کودکانی که داروهای ضد آسم مصرف می‌کردند، پوسیدگی بیشتر و پیشرفت بیشتر پوسیدگی را در یک بازه‌ی زمانی سه‌ساله در دندان‌های شیری و دائمی خود تجربه کردند که البته در کنار این داروها عوامل دیگری در بروز این پوسیدگی دخیل بود.