ژمیناسیون دندان چیست؟

ما اغلب به ناهنجاری های دندانی فکر نمی کنیم، عمدتاً به این دلیل که بسیار نادر هستند. یکی از این ناهنجاری‌های نادر، ژمیناسیون دندان است که به آن دو دندان نیز می‌گویند. این وضعیت زمانی را توصیف می کند که یک دندان دارای دو تاج مفصل و یک ریشه باشد. اگر این عبارت را شنیده اید یا متوجه بی نظمی در لبخند خود شده اید، ممکن است کنجکاو باشید تا در مورد وضعیت و برنامه های درمانی بیشتر بدانید.

پیشینه و علل

جمیناسیون دندان چیست؟ جوانه دندان که جنین دندان نیز نامیده می شود، گروهی از سلول هاست که در نهایت دندان را تشکیل می دهند. هر جوانه یا جنین معمولاً منجر به یک دندان می شود. جمیناسیون زمانی اتفاق می افتد که یک جوانه منفرد شکافته شود و دو دندان تشکیل شود. جوانه‌ زنی معمولاً شبیه یک دندان بزرگ شده است، بنابراین تفاوتی در تعداد دندان‌های شما وجود ندارد.

گاهی اوقات افراد جمیناسیون در دندان ها را با همجوشی دندان اشتباه می گیرند، اما همجوشی دندان شرایط متفاوتی است. همجوشی دندان زمانی اتفاق می افتد که دو جوانه دندان مجاور به طور جداگانه شروع به رشد کرده و در مرحله نهایی رشد دندان به هم می پیوندند. دندان جوش خورده و بزرگ شده به اندازه دو دندان مجزا در دهان فضایی را اشغال می کند.

علت دقیق جمینیت ناشناخته است. برخی از محققان تروما، بیماری ها، کمبود ویتامین ها و استعدادهای ژنتیکی را به عنوان علل مطرح کرده اند، اما شواهد قطعی وجود ندارد. با توجه به مجله تحقیقات بالینی و تشخیصی، جمیناسیون نیز بسیار نادر است. در حدود 0.5 درصد از دندان های اولیه یا شیری و 0.1 درصد در دندان های دائمی شایع است. ژمیناسیون همچنین در دندان‌های ثنایای جلویی و دندان‌های نیش بیشتر از دندان‌های آسیاب و دوسر رخ می‌دهد، اگرچه هنوز هم می‌تواند در آن نواحی ظاهر شود.

تشخیص ژمیناسیون دندان

دندانپزشکان اغلب تشخیص را با یک بازرسی بصری آغاز می کنند. دندانپزشک برای تعیین اینکه آیا دندان ژمینه شده یا ذوب شده است، ممکن است نیاز به شمارش دندان های موجود در دهان داشته باشد. افرادی که دندان‌های جمینیت دارند، تعداد دندان‌های طبیعی خود را نشان می‌دهند، زیرا دندان‌های بزرگ به‌عنوان یک عدد محاسبه می‌شود، در حالی که به نظر می‌رسد افرادی که دندان‌های همجوشی دارند، دندان‌های کمتری از حد متوسط دارند.

تصاویر اشعه ایکس همچنین می تواند به دندانپزشکان در تشخیص ژمیناسیون و فیوژن کمک کند زیرا اشعه ایکس ساختار داخلی دندان ها را نشان می دهد. دندان‌های جمینیت معمولاً حفره پالپی را نشان می‌دهند که تا حدی یا کاملاً متحد شده است و دندان‌های جوش خورده دارای حفره‌های پالپی کاملاً مجزا هستند.

در مورد دندان های جمینیت چه کنیم؟

از آنجایی که دندان‌های جمینیت اغلب در دندان‌های جلویی ظاهر می‌شوند، ممکن است بر لبخند بیمار تأثیر بگذارد. علاوه بر این، دندان های بزرگ ممکن است دهان را شلوغ کنند و باعث کج شدن دندان های دیگر شوند. این می تواند منجر به مشکلات بایت شود که ممکن است نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشد. هم دندان های جمینیت شده و هم به هم جوش خورده نیز به دلیل شیارها و فضاهایی که باکتری ها و پلاک ها می توانند جمع شوند، در برابر حفره ها و بیماری های پریودنتال آسیب پذیرتر هستند.

از آنجایی که جمیناسیون از فردی به فرد دیگر متفاوت است، متخصصان دندانپزشکی درمان را بر اساس هر فرد توصیه می کنند. به عنوان مثال، اگر یک شکاف در دندان باعث تجمع باکتری شود، ممکن است بیماران نیاز به سیلانت و پرکننده داشته باشند. در موارد دیگر، دندان ها نیاز به شکل دهی و تاج دارند. گاهی اوقات بهترین گزینه این است که آن را به حال خود رها کنید و مراقب آن باشید. اگرچه، اگر دندان جمینیت به قدری بزرگ باشد که باعث ایجاد مشکل در دهان شود، ممکن است نیاز به کشیدن داشته باشد.

پس از کشیدن دندان، دندانپزشکان روش های مختلفی برای جایگزینی دندان دارند. این موارد شامل پل های دندانی و ایمپلنت های دندانی است. بریج های دندانی دندان های مصنوعی هستند که توسط دندان های مجاور در جای خود محکم می شوند، در حالی که ایمپلنت های دندانی دندان های مصنوعی هستند که برای کاشت آن ها در فک نیاز به جراحی دارند.

هنگامی که بیماران دندان های جمینیت دارند، مراقبت عالی از دهان می تواند به مدیریت باکتری هایی که در شیارها و شکاف ها گیر می کنند کمک کند. یعنی دو بار در روز مسواک بزنید با مسواک نرم و خمیر دندان حاوی فلوراید و تمیز کردن بین دندان ها با مسواک بین دندانی یا نخ دندان.

دندان های جمینیت غیرعادی اما قابل درمان هستند. پس از بررسی دندان‌ها، وضعیت خاص و نیازهای شما، متخصص دندانپزشکی می‌تواند با شما همکاری کند تا مشخص کند که کدام یک از این درمان‌ها برای شما مناسب است.

مقالات توسط دکتر معین تقوی بررسی می شود. این اطلاعات فقط برای اهداف آموزشی است. این محتوا قرار نیست جایگزینی برای مشاوره، تشخیص یا درمان حرفه ای پزشکی باشد. همیشه از دندانپزشک، پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی واجد شرایط مشاوره بگیرید.