ایمپلنت زیرکونیا یا تیتانیوم، کدام یک برای شما بهتر است؟

با توجه به اینکه ایمپلنت‌های دندانی به‌طور فزاینده‌ای محبوب شده‌اند، دانستن گزینه‌های موجود در صورت نیاز بسیار مهم است. ایمپلنت‌های تیتانیومی نوع سنتی مورد استفاده هستند، زیرا تیتانیوم قابلیت جوش خوردن مناسبی با استخوان فک انسان دارد، همان‌طور که فدراسیون اروپایی پریودنتولوژی (EFP) توضیح می‌دهد. اما با پیشرفت فناوری، مواد جدیدی مانند زیرکونیا نیز معرفی شده‌اند. در ادامه نگاهی داریم به ایمپلنت‌های زیرکونیا و تیتانیوم و برخی عوامل کلیدی که هنگام مشاوره با دندانپزشک خود باید در نظر بگیرید.

تاریخچه مواد ایمپلنت

طبق گزارش EFP، ایمپلنت‌های دندانی از اواسط دهه ۱۹۶۰ برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته استفاده می‌شوند. این ایمپلنت‌ها می‌توانند از روکش‌ها، بریج‌ها یا حتی دنچرها پشتیبانی کنند تا جایگزین یک یا چند دندان شوند. به‌طور سنتی، ایمپلنت‌ها از تیتانیوم ساخته می‌شوند، اما ایمپلنت‌های سرامیکی مانند زیرکونیا به‌عنوان گزینه‌های جایگزین توسعه یافته‌اند.

ایمپلنت‌های اکسید آلومینیوم قبل از زیرکونیا برای مدتی کوتاه استفاده شدند، اما طبق مقاله‌ای در مجله Periodontology 2000 در اوایل دهه ۱۹۹۰ از بازار خارج شدند. پس از آن، ایمپلنت‌های دی‌اکسید زیرکونیوم (زیرکونیا) معرفی شدند که خواص بهتری داشتند و به‌عنوان جایگزین‌های بدون فلز برای تیتانیوم عرضه شدند.

مزایا و معایب ایمپلنت‌های زیرکونیا

طبق مقاله Periodontology 2000، ایمپلنت‌های زیرکونیا چندین مزیت دارند:

✓ سازگاری زیستی با بافت‌های انسانی.

✓ جذب باکتری پایین.

✓ استحکام بالا و مقاومت مناسب در برابر شکستگی.

✓ مقاومت نسبی در برابر سایش و خوردگی.

✓ به دلیل قابلیت رنگ‌آمیزی برای هماهنگی با دندان طبیعی بیمار، زیبایی بالایی دارند. این ویژگی به‌ویژه در جایگزینی دندان‌های جلویی اهمیت ویژه‌ای دارد، همان‌طور که در گزارش Case Reports in Dentistry ذکر شده است.

با وجود مزایا، معایبی نیز در استفاده از ایمپلنت‌های زیرکونیا وجود دارد، همان‌طور که مقاله Periodontology 2000 اشاره می‌کند:

• با گذشت زمان، ماده ممکن است دچار فرسایش شود و ترک‌های ریز ایجاد کند.

• این ماده معمولاً فقط در ایمپلنت‌های یک‌تکه موجود است. در صورتی که بیمار به ایمپلنت‌های دو‌تکه با اباتمنت زاویه‌دار نیاز داشته باشد، ممکن است مجبور به انتخاب گزینه فلزی شود.

• اگر پس از نصب ایمپلنت نیاز به اصلاح وجود داشته باشد، بهتر است از زیرکونیا استفاده نشود، زیرا هرگونه تراش روی سطح ایمپلنت می‌تواند مقاومت آن را در برابر شکستگی کاهش دهد.

• اگرچه شواهد محدود است، اما نرخ شکست در ایمپلنت‌های زیرکونیا ممکن است بالاتر از تیتانیوم باشد.

مزایا و معایب ایمپلنت‌های تیتانیوم

در مقابل، ایمپلنت‌های تیتانیوم چندین مزیت مهم دارند که در مقاله Periodontology 2000 بیان شده است:

✓ امکان تولید در دو‌تکه، که در موارد نیاز به اباتمنت زاویه‌دار برای اصلاح موقعیت ایمپلنت بسیار مفید است.

✓ نرخ شکست ایمپلنت‌های تیتانیوم به‌طور قابل‌توجهی کمتر از ایمپلنت‌های زیرکونیا در نظر گرفته می‌شود.

✓ مقاومت بالا در برابر خوردگی در دهان و سازگاری زیستی عالی با استخوان و لثه، طبق یک مرور در مجله Indian Journal of Dermatology.

با این حال، معایبی نیز برای ایمپلنت‌های تیتانیوم وجود دارد:

• هرچند نادر است، اما ممکن است ایمپلنت تیتانیوم در صورت واکنش آلرژیک بیمار به فلز دچار شکست شود. بنابراین بیمارانی که سابقه آلرژی دارند باید قبل از کاشت دائمی ایمپلنت، تست آلرژی فلزی انجام دهند.

• در بیماران مبتلا به برخی بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، کرون یا دیابت، یون‌های فلزی آزاد شده از ایمپلنت می‌توانند باعث التهاب و تحریک موضعی شوند، طبق مقاله‌ای از آکادمی بین‌المللی پزشکی دهان و سم‌شناسی.

• اگر بافت اطراف ایمپلنت نازک باشد، فلز تیره ممکن است از زیر آن نمایان شود و زیبایی را کاهش دهد، همان‌طور که مقاله Periodontology 2000 اشاره می‌کند.

با مراقبت مناسب، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند سال‌ها عملکرد خوبی داشته باشند. طبق گزارش EFP، ۹۵٪ ایمپلنت‌ها حداقل پنج سال دوام می‌آورند، اما اغلب عمر بسیار طولانی‌تری خواهند داشت. برای افزایش طول عمر ایمپلنت، رعایت بهداشت دهان، اجتناب از سیگار کشیدن و مراجعه منظم به دندانپزشک ضروری است.

انتخاب ماده مناسب برای ایمپلنت تصمیمی مهم است. گزینه‌های خود را با دندانپزشک بررسی کنید و حتماً با شرکت بیمه نیز مشورت کنید تا گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه متناسب با شرایط خود بیابید.

مقالات توسط دکتر معین تقوی، جراح پریودنتیست و متخصص بیماری‌های لثه بررسی شده‌اند. این اطلاعات فقط برای اهداف آموزشی ارائه شده‌اند و جایگزین توصیه‌های پزشکی حرفه‌ای، تشخیص یا درمان نیستند. همیشه با دندانپزشک، پزشک یا سایر ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی مجرب مشورت کنید.